بررسی تأثیر یک برنامه تمرینی قدرتی بر عضلات دور کننده و چرخش دهنده خارجی ران در اصلاح پای چرخیده به داخل

چکیده   زمینه و هدف: پای چرخیده به داخل از جمله ناهنجاری های رایج اندام تحتانی می باشد که با افتادگی استخوان ناوی همراه بوده و ممکن است متأثر از عضلات ران باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تأثیر یک برنامه تمرین قدرتی بر عضلات دور کننده و چرخش دهنده خارجی ران در پای چرخیده به داخل بود.   مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود. سی آزمودنی مرد 25-18 ساله به صورت هدفمند که پای چرخیده به داخل داشته انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. قبل از آغاز برنامه تمرینی، پای چرخیده به داخل آزمودنی ها با آزمون افتادگی استخوان ناوی و قدرت عضلات دورکننده و چرخش دهنده خارجی ران با دیناموتر دستی اندازه گیری شد. گروه تجربی، به مدت شش هفته، و با تواتر سه جلسه در هفته برنامه تمرین قدرتی بر عضلات ناحیه پراگزیمال اندام تحتانی را اجرا نمودند و گروه کنترل فعالیت معمول خود را سپری نمود. پس از شش هفته تمرین قدرتی، قدرت عضلات و پای چرخیده به داخل مجدداً اندازه گیری شد. تحلیل اطلاعات با آزمون t زوجی و مستقل برای اختلافات درون گروهی و بین گروهی استفاده گردید.   یافته ها: نتایج نشان داد که افزایش معنی داری در قدرت عضلات دورکننده (00 1 /0 p< ) و چرخاننده خارجی (00 1 /0 p< ) و همچنین، پای چرخیده به داخل (001/0= p ) بین پیش و پس آزمون گروه تجربی وجود دارد. لیکن در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نگردید (05/0< p ). در مقایسه دو گروه، نتایج نشان داد که بین دو گروه تجربی و کنترل در پیش آزمون پای چرخیده به داخل تفاوت معنی داری وجود ندارد (781/0= p ) اما در پس آزمون تفاوت معنی داری (043/0= p ) دیده شد.   نتیجه گیری: نتایج این تحقیق مشخص ساخت که با تقویت عضلات دورکننده و چرخاننده خارجی ران می توان میزان افتادگی استخوان ناوی را کاهش داده و ناهنجاری پای چرخیده به داخل را اصلاح نمود.   واژه های کلیدی: پای چرخیده به داخل، برنامه تمرین قدرتی، عضلات دورکننده ران، عضلات چرخش دهنده خارجی ران